AHLAK GİTTİ, BEREKET BİTTİ!..
Bizde kriz büyük!.. Ekonomik kriz yetmezmiş gibi bir de kuraklık krizi musallat oldu… Dibimizde Uzunköprü, Havsa, Edirne’yi seller götürdü… Malkara, Tekirdağ desen öyle… Kırklareli tarafı daha da bereketli… Bizden bir bulut geçiyor, gürültüsünü karanlığını hissediyoruz ama yağıştan nasibimizi alamıyoruz… Aldığımız zaman da çok kısa süreli oluyor… Kar deseniz bu sene daha hiç göremedik, göreceğimiz de yok gibi… Var bir musibet üzerimizde ama neye yoracağımı ben de şaşırıyorum!..
Hayat pahalılığı, kol gibi gelen faturalar, ürünlerin üzerinde hemen hemen hergün değiştirilen etiket fiyatları, %30 yapılan ancak daha elimize geçmeden eriyen, %100 yapılsa bile enflasyon karşısında biçare kalan maaşlar, yaz yaz bitmez yani…
Ancak bazılarımız ise hâlâ uçkur derdinde!.. Enikonu arıyor ve benim gazeteciliğimi sorguluyor… Ha bir de korktuğumu falan ima etmeye çalışıyor… Neymiş efendim pavyonları yazmıyormuşum artık… Verdim cevabımı ‘Mekan içi mi mekan dışı mı?!’ diye ama rahatlayamadım!.. Bu zat sıkı takipçimmiş bir de köşe patlatayım da neden yazmadığımı daha iyi idrak edebilsin istedim!..
Haklı zatı muhterem!.. Eskiden çok yazardım, ‘Yuva dağıtıyorlar, ocaklar yıkılıyor, evlatlar biçare kalıyor, paralar havaya gidiyor!’ diye… Şimdilerde bir önemi kalmadı ki!.. Bari onların yuvası yoktu, kendilerine yuva yapmaya çalışıyorlardı; toplumda yerleri yoktu, kendilerine yer edinmeye çalışıyorlardı ama meslekleri de belliydi… Ya şimdilerde… Gül gibi yuvası olan uçkur uğruna yuvasını dağıtıyor, toplumda yeri olan yerini yerle bir yapıyor, meslek sahibi olanlar mesleğinin içine ediyor!.. Kusura bakmayacağınız ama pavyonda çalışan kadınlar gül suyu kaldı bunların yanında!.. Gece çalışıyorlar, gündüz yatıyorlar, ortalıkta çok da fazla dolaşmıyorlar… Ya sürekli ortalıkta gezenlere ne demeli… Yüzlerine tükürsen yağmur zannedecekler, bereket yağdı diye şükredecekler!..
Hani özel hayattır, karışılmaz, bulaşılmaz, fazla yorum yapılmaz ama 4 nala da koşulmaz be ya!.. Sevebilirsin, aşık olabilirsin, bir anda çarpılabilirsin ama her şeyin bir yolu yordamı, bir ahlakı, bir şekli şemalı vardır… Boşarsın kocanı, karını; alırsın eline bekarım kağıdını; dengine yakarsın abayı!.. Kıyarsın yenisiyle nikahı; tıkarsın milletin ağzını!..
Diyeceğim o ki; Keşan’ın çivisi çıkmak üzere!.. Toplumda bir yeriniz varsa eğer, hâl ve hareketlerinize dikkat edeceksiniz, kendi çukurunuzda ailenizi de perişan edip, yerin dibine sokmayacaksınız… Kendi ahlaksızlığınıza çevrinizi bulaştırmayıp, bu diyardan uzaklaşacaksınız… Ya da ‘olgunluk hatası(!)’ deyip, bir daha tekrarlamamak üzere toplumdaki yerinizi yeniden kazanmak için çabalayacaksınız… Millete de yağmayan yağmurun sebebini, yapılan ahlaksızlıklar üzerine kurgulamasına mahal vermeyeceksiniz!.. Yoksa çok derler; yıkanmayıp cenabet geziyorlar herhalde, Keşan’ın bereketi de kaçıp gitti sayelerinde!..
