AKP’NİN EKONOMİ POLİTİĞİ

Yaşanan ekonomik sıkıntılar toplumun hemen her kesimini ekonomi bilimine ilgi duymasına yol açtı sanırım. Hemen her gün yayınlanan bir tez ve arkasından yaşanan olgular halkın en geniş tabanının zarar görmesine, fakirleşmesine neden olan olaylar olarak karşımızda.

AKP aslında derin analizler yapmıyor, sadece manipülasyonlarla ve kurgusal adımlarla ekonomim en temel unsuru olan ”mali sermaye”ye birikim formülleri uyguluyor. Bunları yaparken de dinsel öğeli tabanına mesajlar vermeye çalışıyor. Yaptığı hataları aslında dinle kapatmaya çalışıyor. Aslında temel sorun şu; bu dönem ”ithalata dayalı tüketim modeli” benimsenmesiyle yaşanan darboğaz. Her şeyi ithal ederseniz ve üretimi gözardı ederseniz, yaşanan hayat pahalılığından şikayet edemezsiniz. Ama suçunuzu başkalarına atmada da bir beis yoktur. Dış güçler, faiz lobisi, para babaları, İMF, Amerika hatta muhalefet, zaman zaman terör herkes bu konuda suçlu bir tek AKP yönetimi masum. Hatta her konuda masumlar.

AKP kalkınma modeli ,ekonomistlerce üretim ekonomisine dönüş ya, hemen onlarında dilinde ”Yerli üretim” diye bir yaftalama yarattılar. Kolombiya’dan, Kanada’dan, Sırbistan’dan hatta Suriye’den gelen malları ambalajlayıp alın size yerli üretim diye yutturdular. Ucuz diye her şeyi ithal edip kendi üreticini yok sayarsan sadece global dünya şirketlerinin istediğini yapmış olur, kendi ekonomini batırırsın… AKP de bunu yaptı. Bakanların önemli bir kısmı global şirketlerin Türkiye temsilcisi olması bunun açık örneği. Üretimin yanında ihracatında ham madde olarak dışa bağımlılığı paramızın değerinin giderek düşmesi sonucunu doğurdu. Bu da yükselen maliyetler yüzünden enflasyona neden oldu. Hatta  çekilmez boyutlara ulaşan enflasyon çok ağır  sonuçlar doğurdu.

Gelelim sürecin can alıcı noktasına; üretim süreci için para gerekiyordu. Swap anlaşmaları ile bu sorun çözülemedi. Bankalar kredi vermeliydi, ancak faizler sağlıklı üretimi maliyetler açısından karşılayamıyordu. AKP faiz haram diye tutturup, devlet faizlerini 1’er puan hep düşürdü. Ülke üretim gerçeklerine uymayan bu süreçte para sürekli değer kaybetti, güçlü paralar ise yükseldi. Üretim durma noktasına geldi, bankalar dolar 20 bandını aşarsa İFLAS vereceklerini ilan etmeye başladı. AKP mantığının sürece bakışı şu oldu.

1- Ucuz iş gücü. Eğer halkı çok az ücrete çalıştırma formüllerini bulurlarsa üretim maliyetleri düşer, şirketler iflas etmezdi. Rekabet için Türk işçisinin karşısına Suriyeli, Uygur hatta Afgan işçileri sürdüler. Buna da ÇİN modeli dediler. Ama ülkede Çin modelinin aslında bir kültür ve teknoloji devrimi olduğunu, sadece ucuz işgücü olmadığını çok kişi biliyordu. Bu tutmadı ama ucuz işçi içinde 900.000 Suriyeli’yi sadece diğerlerini bilmiyorum vatandaş yaptılar.

2- Faiz oyunu oynamak. Başlangıçta Nass diyerek dinle yönetim yapacağı imajı yaymalarına rağmen, aslında faizle işe başladılar. Bankalara %18’le kredi verip, borç ödeme zamanlarında %21’le bankalardan borç aldılar. Adı faiz demediler tabi. Geçmişte de paranın kirası, mali getiri vs. isimlerle faizi uyguladılar. Dolar ülkede bankaların dahi batma noktasına gelince yeni bir faiz oyunu oynadılar. Halk yönetime güvenmediğinden tasarruflarını bankalarda döviz olarak tutuyordu. Sanırım %65. Bu para halktan alınmalıydı. Önce işverenlerle toplantılar yaptılar, ama kimse dolarını bozmadı. Formülü buldular. Döviz bozduranlara döviz+ 3 oranda faiz vereceklerini açıkladılar. Açıklarını kapatmak adına da doları tersi söylem ve demeçlerle 18’lere kadar çıkartılar ve bir gece yarısı operasyonla dolar sattılar. Ziraat bankası 1.2 milyar dolar, İş Bankası 1.7 milyar dolar sattığı söyleniyor. Dolar tepetaklak oldu. Aslında bu bir SUÇ eylemi olmalıydı. Ekonomide bunun adı inside trader idi  ve her ülkede suçtur. Yani içerden bilgi alarak ekonomik çıkar sağlamak. O gece kimler ne kadar dolar sattı bu açıklanmalı ve suçlular cezalandırılmalıdır. Düşünün 2 milyon dolarını akşam bozan kişi sabah 3.2 milyon dolar sahibi oluvermişti.

Şimdi aynı oyunu yastık altı altınlara oynayacaklar sanırım. Ekonomi bilimi ”sermaye birikimi” ile başlar. Yatırım için sermaye gerekir yoksa kredi ile sermaye sahibi olursun ama AKP ekonomi politiği kolay para, ucuz yoldan elde edilen para üzerine kurulu sanırım. Ekonominin bilimsel gelişimine hep set vuruyorlar.

Faiz sebep, enflasyon sonuçtur tezini savunan bir ekonomist bulamazsınız. Enflasyonun onlarca nedeni olur; maliyet enflasyonu, üretim enflasyonu, tüketim enflasyonu, mali politikalar enflasyonu, döviz enflasyonu vs vs .Bunlar ülkenin ekonomik yapısının analizi ile ortaya çıkar tek bir kişinin dilediği kararı almasıyla değil.

Ayrıca ekonomi manipülasyonlarla yönetilemez, piyasanın kendi iç koşulları vardır. Ya uyarsınız ya da bedel ödersiniz. Son dolar oyununda önceden çekilmiş reklam filmleri, davul zurnalar halkı bir kaç gün oyalar kandırır… Ya sonra… Yeni bir manipülasyon ya da gözleri başka alana çekip iş götüremezsiniz.

AKP derhal uluslararası bankalarla çok düşük faizle borçlanıp tekrar üretim ekonomisine dönmek zorundadır. Yerli üretimi kolaylıklar sağlayıp ayağa kaldırmak zorundadır. Enflasyonda ezilen halk katmanlarını ücretlerini yükseltmek zorundadır. Türk insanını işinde eden ucuz işçi göçmenlerden kurtulmak zorundadır. Kalkınma için ”stratejik kalkınma enstitüsünü” kurup hayata geçirmek zorundadır.

Dünyanın en güçlü ilk 10 ekonomisinde şimdi 22’nci sıraya düştük ama hâlâ kolay para peşinde koşmaktan bıkmadınız. İnşaatla, ülke topraklarını satmakla, şirketlerini pazarlamakla, dövize endeksli yol, köprü hastane ve faiz garantili bono satmakla olmaz, olamaz.

AKP’nin ekonomi politiği bu güne dek, sadece yaşam şartlarını, gelir dağılımını bozmaktan öte bir özellik kazandıramadı ülkeye.

Bir daha böyle liyakatsız ve bilim dışı olguların yaşanmadığı bir ülke dileyerek, bu günlerin geçmesini temenni ediyorum. Bir ikinci Türkiye yok ama kendini vazgeçilmez ve çok bilgili sanan insanımız maalesef çok.

Daha güzel bir Türkiye dileklerimle.