ALLAH HEPİNİZİ BİLDİĞİ GİBİ YAPSIN!..
Kahvaltı denilince ilk önce ne gelir aklınıza? Benim ekmek ve peynir gelir… Ekmeğin yanında peynir oldu mu karnımı da doyururum, Allah’ımı da şükrederim… Tabi zeytin, kaşar, reçel, bal, tereyağı, yaz mevsiminde domates salatalık da çok güzel gider ama yine de sadece peynir olsa da kafidir birçoğumuz için… Hatta iş temposu, sabah işe ya da öğrenciliğimizde okula yetişme telaşı ile birçoğumuz ekmek arası peynirle geçiştirmişizdir kahvaltılarımızı…
Tabi ki köşe yazımın konusu kahvaltı ya da kahvaltıda nelerin yenilip yenilmeyeceği değil…
Zaten yaklaşık bir haftadır da peyniri sevmez oldum… Çatalıma alıp ağzıma götürdüğüm anda aklıma gelen ve boğazıma dizilen peynir… Benim boğazıma dizilen peynir istedim ki birilerinin de boğazına dizilsin!… Birilerinin boğazından geçemeyen peynir, istedim ki birilerinin de geçerken boğazında kalsın!..
Evet sevgili okurlarım… Yaklaşık bir hafta önce Keşan’da bir markete gittim… Gitmez olaydım!.. Peynir reyonuna yöneldim… Ben yaşlarda bir kadın ve reyondaki market çalışanına alacağı peynirin ölçüsünü anlatmaya çalışıyor!.. Market çalışanının yüz ifadesi de üzgün ve çaresiz, müşterinin isteğine sabırla cevap vermeye çalışıyor… Önce çeyrek kalıp peynir tartıldı fiyat çok gelince müşteri ‘Onun da yarısı olsun’ dedi… Çalışan çeyrek kalıp peyniri yarıya bölüp tarttı, müşteri fiyatı öğrenince ‘O da çok!’ dedi ve 10 TL’lik istediğini belirtti… Market çalışanı 10 TL’lik peyniri nasıl keseceği konusunda eli ayağı dolaştı gibi ama incecik bir dilim keserek müşteriyi memnun etmeyi başardı… Böyle bir duruma şahit olan ben, bir kalıp peynir alacakken vazgeçtim ve yarım kalıp peynir aldım!.. İçim rahat etmedi ve ezile büzüle 10 TL’lik peynir alan bu kadın müşteriyi gözlemledim… Baktım ki bir köşede cüzdanını karıştırıyor ve içindeki birkaç tane 5 TL ve demir paraları sayarak, ne alacağının hesabını yapıyor… Etrafında kimse yokken yanına yaklaştım ve sıkıla sıkıla ihtiyacı varsa destek olabileceğimi söyledim, en azından o anlık ihtiyaçlarını karşılamak için… Ancak kabul etmedi ve ‘İhtiyacım kadar alıyorum, yok sağolun’ deyip yanımdan hızlıca uzaklaştı… Markette baktığı malzemelerden çoluk çocuğu olduğunu tahmin ettim… İhtiyacı hem de çok ihtiyacı olduğu da apaçık ortadaydı ama yardımı da kabul etmedi…
Bir kalıp peynir 159 TL… Kalıbı 159 TL olan peynirden 10 TL’ye ne kadar alınabilir bir düşünün… 1 kişiye bile bir öğünde çok çok katık ederse ancak yeter!..
Yaşadığım bu olayı dile getirmeme gelince…
Nerede devlet, nerede Keşan’da yapılan yardımlar… Nerede ihtiyaç sahiplerini memnun etmeler… Kusura bakmayın ama açlar sesini çıkarmıyor, toklardan da açlara kalmıyor demek!.. Ben bunu bizzat gözlerimle gördüm, şahit oldum… Yanımda torunlarım olmasaydı bu kadını takip eder, evini yurdunu öğrenir, ilgililere de bildirip yardım almasını bir şekilde sağlardım… Ancak o gün için öyle bir şansım yoktu…
Ancak bu kadın Keşan’da yaşıyor ve her mahallenin de bir muhtarı var… Muhtarlar az çok mahallelerinde yaşayan halkın maddi durumunu bilirler, birilerinden duyarlar… Muhtarlık kapılarını da çok aşındıranlar olur ama genelde onların emin olun ki bu kadın kadar ihtiyaçları yoktur… Keşan Kaymakamlığı Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı var, Keşan İyilik Sağlık ve Eğitim Vakfı (KİSEV) var… Bu belirttiğim vakıflar Keşan’daki ihtiyaç sahiplerine destek olmuyor mu? Mutlaka oluyor ama gerçek ihtiyaç sahiplerine ulaşamıyor mu?
Ya devletimiz… ATM’ler ihtiyaç sahiplerinin hizmetinde!… Tak kartı, al parayı!… Yahu milyonlarca Suriyeliyi doyuruyor bizim devletimiz!… Ev bark sahibi yapıyor… Gidiyorlar bankaya, her ay takır takır ‘ben yemedim sen ye!’ parası alıyorlar… Yazıklar olsun be size… Benim hemşehrimi 10 TL’lik peynire muhtaç ediyorsunuz, benim hemşehrim markette demir paraları sayıp ne alabileceğinin hesabını yapıyor raflar arasında, siz kimleri doyuruyorsunuz…
Ne diyeyim… Allah hepinizi bildiği gibi yapsın… Birilerinin boğazından geçmeyen peynir, sizin boğazınıza takılsın!… Yiyin, vatandaşınızın yiyemediğini, siz yiyin!.. Boğulana kadar yiyin!.. Afiyet olsun!..
