BİR YEREL YÖNETİM EFSANESİ… ŞEVKET KURT(3)
Enez’in turizm potansiyelini değerlendirmek her Enezlinin gönlünde yatar. Ama o dönemin, yani 1960-70’li yılların koşulları ile bu hayali gerçekleştirmek sadece bir hayalden ibarettir. Bu konudaki en büyük engel, bölgenin ASKERİ YASAK BÖLGE olmasıdır. Bırakın yabancıları yasaya göre Keşan’dan bile Enez’e gelenlerin izin almalarını gerektiren bir yasaktır bu… İpsala-Enez yolu henüz akıllarda bile yoktur. Keşan-Enez yolu stabilize vasıflıdır. Berbattır.. Henüz SİNKOV bile icat edilmediği için sivrisineklerin özgürce yaşayıp, çoğaldıkları bir coğrafyadır Enez.
***
Buna rağmen 1960’lı yıların sonunda Enez Belediye Başkanı Kadir Günay döneminde bugün sahilde, RENGİN CAFE’nin olduğu yerde 2-3 bölümden oluşan bir Belediye Moteli inşa edilir. Yanında da çardaktan bir balık lokantası yapılarak kullanıma açılır. Bunlar Enez’de turizmin ilk yatırımı sayılabilir. Bu arada, tek tük de olsa kendi çadırlarını kuran, barakalarını yapan bir elin parmakları kadar insan da bu sahilden yararlanma çabasındadır. Benim hatırladığım, bugün 50 yaş üzeri Enezlilerin doyamadıkları, pek çok anı biriktirdikleri, aşklar yaşadıkları Enez’in BARAKALAR dönemi böyle başlar.
***
1973’te Belediye Başkanı olan Şevket Kurt özellikle 1974 Kıbrıs Harekatı sırasında bölgeye gelen Tümen Komutanı Tümgeneral Hüsnü Başat Paşa ile kurduğu yakın ilişki sayesinde, benim de komutanı olduğum Sahil karakolumuza su getirmek gerekçesi ile kendisine su borusu ihtiyacımızı iletir. Paşa’nın bir telefonu sonrasında, Edirne Köy Hizmetleri Müdürlüğünce, o dönemde bir dediği iki edilmeyen Ordumuzun bu talebi derhal yerine getirilir ve gereğinden fazla istenen borular Enez’e teslim edilir. Karakola su getirilir ama getirilirken güzergah biraz daha değiştirilerek tüm sahilin su sorunu 5 kuruş harcamadan çözülmüş olur.
***
1974’lerde İstanbul Üniversitesinde elektrik vardır. Bu iş için de yine Sahil Karakolu’na elektrik getirilmesi bahanesi ile Tümenden 17 direk istenir. Ancak direkler kısadır. Sonrasında tekrar 17 direk istenip birbirleri ile kaynak yapılarak yeterli boya ulaştırılır. Hatta bir köşe kafes direğinin Tekirdağ’dan getirilmesi de yine Askeri imkanlarla sağlanır. Tüm barakalar elektriğe kavuşur. Yine 5 kuruş harcanmaz. Belediye Elektrikçileri Rahmetli İpsalalı Mahmut Usta ve Enezli Süleyman Yılmaz ile Osman Engin bu işin emekçileridir. Rahmetle anıyorum..
***
Enez’den Sahil’e giden belirli bir yol yoktur. İzler üzerinden gidilir, gelinir.. Öncelikle Şaban Süen’in önden giderek, greyderin arkadan gelerek açtığı düzgün bir güzergah belirlenir. Sonrasında üniversite ile yapılan bir ortaklık ve karayolları ile yapılan bir protokol ile parasını üniversite ve belediye yarı yarıya ödemek koşulu ile bu yol asfaltlanır. Neredeyse 10 yıl öncesine kadar bu yol kullanılır. Her ne kadar yolun yarı bedelini Belediyemiz karşılayacak olsa da onun da bir çaresi bulunur, yine belediyeden 5 kuruş çıkmaz. Elektrik, su ve yol sorunu çözülünce sahilde baraka sayısı hızla artar. O güzelim anılar, dostluklar, arkadaşlıklar ve aşklar yaşanmaya başlar.
***
Yazı dizimizin 3.ncü bölümünü de tamamladık. . Şevket Kurt’un efsane dönemini 2 sayfada özetleyebilirim sanıyordum yetmedi. Yetmez de..
Öyleyse devam edeceğiz..
DEVAM EDECEK
