PARTİ Mİ, REİS Mİ?
AKP’li seçmen partisinden yani AKP’den vazgeçti REİS’in peşinden gidiyor. AKP’nin bitip tükendiğinin galiba onlar da farkında.. Tutunacak tek dalları kaldı. O da REİS diye yere göğe koyamadıkları Recep Tayyip Erdoğan… İyi de nereye kadar? Allah uzun ömür versin de o ömür de nereye kadar… Sonra? Ortalıkta yeni bir kurtarıcı görünmüyor. Hatta Sn. Erdoğan’ın ardından kısa süre sonra partinin en az ikiye, üçe bölüneceği ve ANAP gibi, DSP gibi, DYP gibi kısa zaman içinde kaybolup gideceği galiba hiç kimseyi şaşırtmayacak.
***
AKP üyeleri, seçmenleri keşke 2002 yılından 2010 yılına kadar olan dönemdeki ortak akılla yönetilen partinize sahip çıkabilseydiniz… Kurumsallaşabilseydiniz… Sayın Erdoğan’ı yine çok sevmenizde de hiç mahsur yoktu. Ama keşke Partinizi ondan daha çok sevip koruyabilseydiniz. Keşke Erdoğan’ı muhalefetten daha çok siz eleştirebilseydiniz. Yanlışlarını yüksek sesle dile getirebilseydiniz. Tek adam dönemindeki çürümüşlüğe, yolsuzluklara, yakışıksız üsluba, bölücü, ötekileştirici politikalara herkesten önce siz tepki gösterebilseydiniz. Bunu becerebilseydiniz hâlâ iktidarın tek alternatifi sizdiniz. Yanlış mı?
***
Neyse. Bu elbette sizin sorununuz. Bana yanlış gelen bugünün dünyasında insanların hâlâ tek adamlardan, şıhlardan, şeyhlerden, krallardan meded ummaları. Hâlâ kula kulluk etmekten utanmamaları, hâşâ eşit ve özgür yurttaşlık onurunun ne olduğunu anlamamış olmaları… Gerçi ben “Reis, reis !” diye haykıranların da samimi olduklarına inanmıyorum… Bu da olsa olsa TEK ADAM yönetiminin yarattığı YALAKALIK seviyesinin çarpıcı ve riyakarlık kokan bir göstergesi… Gerçi yalakalıklardan menfaat bekleyenler her dönemde vardır. O nedenle şaşmamak lazım.
***
Bu dönemde Tayyip Beyin yerine Atatürk kalkıp gelse, ben ona olan sonsuz sevgime, saygıma, inancıma rağmen TEK ADAM rejimine oy vermezdim. Ona oy vermeyi Atatürk’e rağmen Atatürkçülüğe ihanet sayardım. Demokrasi, siyaset, devlet yönetimi, çağdaş dünya duygusallığı kaldırmaz.. Kişilere, kurtarıcılara güvenerek bir yere varılamaz. Varıldığı sanılsa bile kişiler gider, o düzen çöker. Devlette devamlılık esastır. O nedenle kurumsal yönetim, ortak akıl, bilim yani gerçek dünya kurumsaldır, kurumlarla yönetilir. Olması gereken de budur.
“Reis” muhabbeti balıkçı teknelerinde ama daha çok mafyalarda, soygun çetelerinde, yani genel olarak yasa dışı örgütlerde vardır. Çağdaş demokrasilerde bu tabir kişilere olan tapınmanın ve yalakalığın göstergesinden başka bir şey değildir.
