ÜLKEYİ BATIRANLARI DEĞİL, KURTARANLARI BAŞ TACI EDİN!..
Akşam rüyama dahi girdi… Önce kısaca rüyamdan bahsedeyim… Kunduracılar Caddesi’ndeyim… İki katlı bir işyerinin üst katından biri üst düzey rütbeli 3 komutan arkamdan seslendi… Hepsinin yüzü gülüyordu… ‘Neşe Hanım sizi takip ediyoruz’ dedi… Aşağıda olmama rağmen alçak ama onların anlayabileceği şekilde ‘Yarın sizi yazacağım’ dedim, yüzümü de buruşturarak… Bir anda yüzleri asılınca, ‘Sizi derken Keşan değil, Gelibolu’ diye ekledim ve beni bekleyen arkadaşlarımın yanına doğru ilerledim…
Bu saate kadar da yazayım mı yazmayım mı diye epey düşündüm ama yazmamayı içime sindiremedim…
Dün, Gelibolu İlçe Jandarma Komutanlığına yolum düştü… Çocukluğumdan beri Gelibolu’ya birçok kez gitmekle birlikte bugüne kadar bu binaya girmek hiç nasip olmadı, işim düşmedi, hiçbir şey vesile olmadı… Ama dün oldu… Oldu da büyük hayal kırıklığı da yaşadım, üzüldüm, sindiremedim, yadırgadım, yakıştıramadım, kınadım!..
Neden mi? Binanın kapısından girdiğim gibi hemen sağ duvarda asılı Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan’ın fotoğrafı asılıydı… Koskocaman!… Hemen kafamı sola çevirdim, beyaz duvar!.. Koridor boyunca sağlı sollu bakındım bomboş… Tabi ki gözlerimin kimin fotoğrafını aradığımı tahmin ediyorsunuzdur… Ulu Önderimiz Türkiye Cumhuriyeti Devletimizin Kurucusu Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ü… Ama yoktu… Sonra binada bulunan odalara şöyle bir göz gezdirdim… Hepsinde Ulu Önderimiz Atatürk’ün fotoğrafı asılıydı ve bir nebze olsun içime su serpildi ve kavga etmemi engelledi!.. Yoksa insan kendini zor tutar!.. Böyle bir binada, böyle bir kurumda Atatürk’ün fotoğrafının bulunmaması kabul edilir bir şey değil…
Yazımı çok uzatmayacağım ama bir daha bu binaya yolum düşerse eğer, binadan girdiğimde ilk görmek istediğim kişinin fotoğrafının Ulu Önderimiz Mustafa Kemal Atatürk olmasını istiyorum… Bugün Türkiye Cumhuriyeti Devleti topraklarında yaşıyorsak, özgürsek, bağımsızsak bunu Ulu Önderimize borçluyuz…
Ülkeyi batıranları değil, kurtaranları baş tacı edin!..
Ulu Önderimiz Mustafa Kemal Atatürk’ü minnet, saygı ve sevgiyle anıyorum…
Ne mutlu Türküm diyene!..
