KENDİMİZ MİYİZ?

* Yaşam olduğumuz yerle, olmak istediğimiz yer arasında yaşadığımız gel-gitlerle geçip gidiyor. Hem de inanılmaz bir hızla. Yaşamın hızını fark edemiyoruz. Dünyanın evrendeki dönüşünü hissedemediğimiz gibi. Eksiğimiz, farkında olamamak.
* Farkındalık öz gücümüzün temelidir. İrademizin gücünü farkındalığımızdan alırız. Güçlü bir irade bizi hedeflerimize az emekle kısa zamanda ulaştırır. Bu da istediğimiz yerde olmayı kolaylaştırır.
* İrademizi kuşatan ve bizi durağan kılan; yaşamımızı başka güçlerin yönlendirdiği inancıdır. Yaşadıklarımızın yazgımız olduğunu, kaderden kaçılamayacağını düşündükçe isteklerimiz gerçekleştirmemiz mümkün olmamaktadır çoğu kez. Kadercilik iç potansiyelimizin en büyük engelidir.
* Çevremizdeki birçok insan ne yazık ki yeteneklerinin öz güçlerinin farkına varmadan, kendilerini kaderlerine terk etmişler ve yaşamlarını rastlantıların değiştireceği beklentisi içine düşmüşlerdir.
* Oysa her insan; kendi hayatının efendisi olma çabasını sürdürmeli yaşamını kuşatan engelleri bir bir ortadan kaldırma uğraşısı içine girmelidir. Yaşama tam anlamıyla yerleşmek, kendi isteklerimize göre yaşamak ve geleceğimize hükmedebilmek bizi, hayatımızın efendisi yapar.
* “Hayatımı isteklerimle biçimlendirdim.” diyebildiğimizde, Kendimiz miyiz? sorusunun yanıtı ‘Evet’ olacaktır.
Yaşamın ‘an’lardan ibaret olduğunu anlatan J.Luis Burges’in şiiri farkındalığı’da en mükemmel şekilde tanımlıyor…

ANLAR
Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya, / İkincisinde, daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım. / Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar, /Çok az şeyi /Ciddiyetle yapardım. /Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çok riske girerdim. /Seyahat ederdim daha fazla. / Daha çok güneş doğuşu izler, / Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim. /Görmediğim bir çok yere giderdim. / Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye. /Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine. /Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben. / Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu. /Farkında mısınız bilmem. Yaşam budur zaten. / Anlar, sadece anlar. Siz de anı yaşayın. / Hiçbir yere yanında termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan,
Gitmeyen insanlardandım ben. /Yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım. /Eğer yeniden başlayabilseydim, /İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım. / Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla. /Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır, /Çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer.
Ama işte 85’indeyim ve biliyorum… ÖLÜYORUM… /JORGE LUIS BORGES