ÇANAKKALE’DEN DUMLUPINAR’A

“Ege’de demirlemişti düşman gemileri,
Komutanlar emir verdi, “Tam yol ileri.”
Boğazı geçip İstanbul’a varacaklardı,
Unutmuşlardı, siperdeki Mehmetçikleri.

Seyit Onbaşı’nın sırtında topun mermisi,
Hedefindeydi, İngiliz Ocean Gemisi.
Koca zırhlı sulara gömülürken,
Hayal oldu, İngiliz’in İstanbul hevesi.

Nusrat, boğaza döşedi mayınlarını,
Mehmetçik, katıksız yedi tayınlarını.
Yahya Çavuş, 57. Alay, Mustafa Kemal,
El ele kurtardı, Türk’ün yarınlarını.

Denizde ve karada düşmanı yenmiştik,
Burası Çanakkale, “GEÇİLMEZ” demiştik.
Ortağımız Almanlar yenildi diye,
Cephede kazanıp, masada kaybetmiştik.

Sarmıştı yurdumun üstünü kara bulutlar,
Yükseliyordu her yandan acı feryatlar.
Bu kara bulutları dağıtmak için,
Mustafa Kemal’de idi bütün umutlar.

Padişah Vahdettin, Yıldız Sarayı’ndaydı,
İngiliz Gemileri, tam karşısındaydı.
Çanakkale’nin kıvılcımı, Büyük Komutan,
Anadolu’ya geçme hazırlığındaydı.

16 Mayıs’ta bindi vapura İstanbul’dan,
Fayda yoktu, ne harita, ne de pusuladan.
Aşarak Karadeniz’in azgın dalgalarını,
19 Mayıs’ta Samsun’da göründü ufuktan.

Bir güneş gibi parladı Ata Samsun’da,
Binlerce yurttaş karşıladı O’nu rıhtımda.
Amasya’da bir genelge yayımlayarak,
23 Temmuz’da buluşalım dedi Erzurum’da.

Erzurum’dan Sivas, Sivas’tan geldi Ankara’ya,
Kararlıydı, düşmana; defol diye haykırmaya. 23 Nisan’da Büyük Meclisi topladı,
Bir çare bulmak için bu kanayan yaraya.

Düşman, İzmir’den Ankara’ya ilerliyordu,
Bu acı hepimizin bağrını deliyordu.
Türk Askeri’nde top yok, cephane yok,
Bütün dünya bunu böyle biliyordu.

Kazandığı halde Çanakkale Savaşı’nı,
Dindiremedi, anaların akan yaşını.
Bu düşmanları da kovmak için,
Başlattı, Büyük Kurtuluş Savaşı’nı.

İnönü’de, Sakarya’da şehitler verildi,
Hasta denen adam, birden dirildi.
Altı ayda geçilemez denen tel örgüler,
Altı günde değil, altı saatte geçildi.

Günler, aylar boyu siperler kazıldı,
Geceler boyu, yeni planlar çizildi.
“İlk hedef Akdeniz” emri verilince,
Dumlupınar Ovası’nda destan yazıldı.

Başkomutan’ın önderliğinde savaştık,
30 Ağustos’ta bir engeli daha aştık.
Geçtikleri yeri, yaktı, yıktı düşmanlar,
Dokuz Eylül günü İzmir’e ulaştık.

Kovduk, kaçan düşmanı döktük denize,
Bundan başka gerek var mı bir söze.
Çanakkale’de, Dumlupınar’da hep O var,
Bu vatan, Ata’mdan armağandır bize.
Bu vatan için canını ortaya koyanlar, vatan toprağını kanı ile sulayanlar:
RUHUNUZ ŞAD, MEKÂNINIZ CENNET OLSUN.
30 Ağustos Zafer Bayramı’mızın 99. Yılı kutlu olsun.